ένταση, κ.τ.λ." μου απαντούσαν. Ο άνθρωπος είχε δίκιο απο επαγγελματική άποψη, αλλά το κομμάτι το τυπώσαμε ολόκληρο. Δν έγινε και τίποτα τραγικό. Αυτή ήταν η εποχή της Creep λοιπόν.

iR.- Τι ανταπόκριση είχε η κίνηση του να ιδρύσεις μια ανεξάρτητη εταιρία, καθώς τότε δεν είχαν γίνει άλλες παόμοιες προσπάθειες;

Η ανταπόκριση χωρίζεται στην ανταπόκριση του κόσμου και στην ανταπόκριση των καταστημάτων. Στην αρχή η ανταπόκριση από τα καταστήματα ήταν μηδαμινή. Στα κεντρικά δισκάδικα, μου έλεγαν "'Ασε ένα - δύο κομμάτια και πέρνα σε δύο μήνες και αν έχουν πουληθεί να σε πληρώσουμε". Στα συνοικιακά δισκάδικα ήταν ακόμη χειρότερα. 'Ελεγαν "Μπα, δε μας ενδιαφέρει, φύγε". Η φάση όμως ήταν, ότι υπήρχε ένα μικρό club στην Πλάκα, η "Σοφίτα" που εκεί πήγαιναν για live ότι ελληνικά groups υπήρχαν τότε. Μετά από δύο-τρεις συναυλίες λοιπόν, των Y-O-Y και των Villa 21 που είχαν γίνει μπροστά σε τριάντα άτομα περίπου, είχε αρχίσει και γινόταν ένα βουητό. 'Ετσι, στο επόμενο live στη "Σοφίτα" που θα εμφανιζόντουσαν οι Villa 21 και οι Y-O-Y μαζί, μαζεύτηκε τέτοιος κόσμος, που κρεμόντουσαν και από τα ταβάνια να πούμε. Αφού λοιπόν είχε αρχίσει να υπάρχει ανταπόκριση από τον κόσμο και σιγά - σιγά ζητούσαν και τα δισκάκια, με επαιρνε τηλέφωνο ο κ. Happening, ή ακόμα και ο άλλος από τη Νέα Σμύρνη που όταν είχα περάσει πριν εγώ, είχε πει "Ποιός είναι αυτός ο τρελός που μας έφερε εδώ πέρα την μπόυρδα του;" και μου ζήταγαν να τους πάω είκοσι κόπιες και πέντε - έξι, αντίστοιχα και θα μου τα πλήρωναν επί τόπου κιόλας.

iR.- Το σκοτεινό ύφος των groups της Creep ήταν χαρακτηριστικό. Αυτό το στυλ το είχες διαλέξει εσύ ή ήταν κάτι αυθόρμητο; Και με τα groups πως ερχόσουν σε επαφή;

Κλασσικά το είχα διαλέξει εγώ το στυλ. Αυτά άκουγα τότε. 'Οσο για τις επαφές με τα groups, όπως σου είπα γνώριζα τους Y-O-Y και τους Villa. Επίσης γνώριζα και τους Headleaders που ήταν φίλοι του αδερφού μου. Μετά από τις πρώτες κυκλοφορίες λοιπόν - για να καταλάβεις, στο πρώτο σινγκλ των Villa δεν ήμουν ακόμη ντράμερ τους, αλλά μετά με ζήτησαν για ντράμερ και αφού είχα και εγώ με τη μούρλα να κοπανάω, δέχτηκα - τα groups ερχόντουσαν μόνα τους και με έβρισκαν. 'Αλλα μου έστελναν κασέτες ενώ άλλα μου έλεγαν να πάω να τους δώ σε πρόβα γιατί δεν είχαν λεφτά για ηχογραφήσεις και πήγαινα και εγώ.

iR.- Οι Vyllies ήταν ξένες όμως, έτσι δεν είναι;

Οι Vyllies ήταν ελβετίδες. Η φάση που είχε γίνει με τις Vyllies ήταν η εξής. Μία από αυτές είχε έρθει για διακοπές στην 'Ιο, όπου εκεί λοιπόν τα'φτιαξε με τον FIll. Αφού τη γνώρισα και εγώ, άκουσα και κάτι tapes που είχε και αφού μου άρεσαν, σκάει μύτη η εξής πρόταση. Καθώς οι Y-O-Y θα ηχογραφούσαν εκείνο το καιρό το "Hello Hell" και αφού οι Vyllies δε χρειαζόντουσαν ιδιαίτερο εξοπλισμό, παρά μόνο ένα Casio αρμονιάκι, με ενσωματωμένο Rhythym Box, στα διαλλείματα των Y-O-Y που ήταν κάτι δύωρα να μπαίνουν οι Vyllies για δικιά τους ηχογράφηση. Το αποτέλεσμα ήταν ότι και αυτό που βγήκε εγώ το γούσταρα ενώ βγήκε στην ουσία με μηδαμινά έξοδα, αλλά και αυτές μπήκαν στη ζούλα για να συνεχίσουν. Μετά οι Vyllies έβγαλαν άλλους δύο δίσκους έξω.

iR.- Απ'ότι ξέρω είχε και μία επαφή με τον Jello Biafra (Dead Kennedys) δι'αλληλογραφίας. Πώς είχε συμβεί αυτό;

Μμμ, δύο μήνες περίπου μετά το πρώτο L.P. των Villa 21, το "A Ghost On The Move", ήρθε ένα γράμμα από μια αμερικάνικη εταιρία, την "Roar", όπου έβγαζε κυρίως κασέτες, αλλά πολύ καλά διανεμημένες και έγραφε ότι είχε πέσει αυτό το L.P. των Villa στην αντίληψη της, ζητώντας μας ένα κομμάτι για να μπεί σε μια συλλογή που ετοίμαζε, την "World Class Punl", στην οποία θα συμμετείχαν groups από όλο τον κόσμο εντός Αμερικής. Δεχτήκαμε λοιπόν, και τους στείλαμε το κομμάτι "In The Darkened Night" και μάλιστα η "Roar" μας είχε φερθεί φοβερά, με την έννοια ότι ακόμα και μέχρι πριν δύο χρόνια ανάλογα με τις πωλήσεις πριν δύο χρόνια, ανάλογα με τις πωλήσεις αυτής της συλλογής, μας έστελνε και μια επιταγούλα. Τέλος πάντων, αυτή η συλλογή είχε πέσει και στα χέρια του Jello Biafra και μια μέρα έλαβα ένα γράμμα πάλι από Αμερική, το οποίο έγραφε "Μάγκες δε σας γνωρίζω, αλλά άκουσα το κομμάτι σας στη συλλογή και έχω πάθει πλάκα. Ούτε εδώ στην Αμερική δεν έχω ακούσει κάτι τόσο δυνατό και γεμάτο. Θα ήθελα να μου στείλετε ό,τι έχετε βγάλει... υπογραφή Jello Biafra". Κουφάθηκα εγώ! Του έστειλα και εγώ τα δισκάκια μας, όπου αυτός μας ξανάστειλε γράμμα που έλεγε ότι είχε μείνει άναυδος, ότι είναι φοβερά και μας είχε επίσης κάνει και την παρατήρηση "στους δίσκους να μην είστε τόσο χαοτικοί και να μην έχετε τόσο μακροσκελή κομμάτια. Στα live να τα δίνετε όλα! Στα live κάντε τα κομμάτια μισή ώρα, τζαμάρετε τα, κάντε τα όπως γουστάρετε". Από τότε λοιπόν του έστελνα κάθε καινούργιο δίσκο και κάθε φορά αυτός μας έγραφε τις παρατηρήσεις του και μας ενθάρυνε να συνεχίσουμε.

iR.- Παρόλο που η Creep είχε κάποια ονόματα σαν του Y-O-Y, τους Villa 21, τους South Of No North κ.α. που έχουν μείνει σταθμοί, δύσκολα τα έβγαζε πέρα. Τι προσπάθειες έγιναν για να ορθοποδήσει η Creep και πόσο ακόμα άντεξε;

Κατ'αρχήν αυτά τα groups σήμερα θεωρούνται σταθμοί. Τότε ήταν απλώς κάποια τρέχοντα groups, που είχαν φάει αρκετό θάψιμο από αυτούς, που άκουγαν κάτι ποπ, κάτι ελληνικά, λέγοντας "Ποιοι είναι αυτοί οι αλλοπρόσαλοι, οι Dethιάρηδες, που σκούζουν λες και τους σκοτώνουν τη μάνα;" και πολλά τέτοια. Από την άλλη, εγώ είχα μαζέψει πίσω τα δανεικά και είχα και ένα κέρδος το οποίο αποτελούσε και το κεφάλαιο. Απο εκεί λοιπόν που είχα εγώ το κεφάλαιο, μπορούσα να το διαθέσω για να γίνει διαφήμιση ή για να βγάλω τον επόμενο δίσκο και επειδή εμένα δε μ'ενθουσίαζε η εμπορικότητα του θέματος, αλλά γούσταρα να βγει η νέα δουλειά του τάδε συγκροτήματος ας πούμε, που την άκουγα και μου άρεσε, η Creep ποτέ δεν είχε διαφημιστεί. Από την άλλη, η Creep είχε κάποιους οπαδούς, που αγόραζαν τα δισκάκια της και που μπορεί να μην ήταν πάρα πολλοί, αλλά ήξεραν τι έπαιρναν γιατί είχαν βρεί αυτά που έψαχναν στην Creep, και μάλιστα προτιμούσα να απευθύνομαι σ'αυτόν τον κόσμο, παρά ν'αγόραζε μια

Η ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ CREEP RECORDS (1982 - 1987)


Singles

CR       01        Yell-O-Yell         /Shoot The Truth
CR       02        Villa 21            /I See No
CR       03        Headleaders         /Voices
CR       04        The Reporters       /Computer World
CR       05        Metro Decay         /Κειμήλια
CR       06        Villa 21            /Move
CR       07        Clown               /Λευκά κελλιά
CR       08        Art Of Parties      /Last Time - Central Room
L.P.'s

Creep    01        The Reporters       /Bare Hands
Creep    02        Yell-O-Yell         /Funtime
Creep    03        Headleaders         /What It Means To Me
Creep    04        Villa 21            /A Ghost On The Move
Creep    05        Metro Decay         /Υπερβαση
Creep    06        The Vyllies         /The Vyllies
Creep    07        Yell-O-Yell         /Hello Hell
Creep    08        CPT Νεφος           /Silence Interrupted
Creep    09        South Of No North   /Lacrimae Christ!
Creep    10        Rehearsed Dreams    /Repulsion
Creep    11        Angelo And His Egos /Egotriping At The Gates Of Hell
Creep    12        Villa 21            /Men Of Clay
Creep    13        South Of No North   /Fell Frozen

Μετακίνηση προς την επόμενη σελίδα
Επιστροφή στην προηγούμενη σελίδα
Επιστροφή στην αρχική σελίδα του τεύχους 48
Επιστροφή στην αρχική σελίδα του in Rock
Επιστροφή στην αρχική σελίδα του Lpc
Αυτή η σελίδα ανανεώθηκε τελευταία φορά στις 3 Μαϊου 1996
Υπεύθυνος: Lpc