'Ηρθε επιτέλους η ώρα. Το πλήρωμα του χρόνου. 'Εφτασε η στιγμή να μιλήσω για την πιο πολυσητημένη ταινία της χρονιάς και φυσικά εννοώ το "Underground", από το οποίο έχασε το Χρυσό Φοίνικα στο φεστιβάλ των Καννών η ταινία του δικού μας Θ. Αγγελόπουλου, το "Βλέμμα του Οδυσσέα". Και δε λέω, ο Αγγελόπουλος μπορεί να επιμένει στους αργούς ρυθμούς (έως πάρα πολύ αργούς) και τα μεγάλα πλάνα (έχει το ρεκό του δεύτερου πιο μεγάλου πλάνου στην ιστορία του σινεμά, δεκαπέντε λεπτά παρακαλώ να βλέπεις το κεφάλι του Λένιν) εμείς, όμως, τι φταίμε; 'Ασε τα "λευκά", δηλαδή κενά πλάνα, τα οποία οι κριτικοί θεώρησαν ως το άκρον άωτον της ωριμότητας του ως σκηνοθέτη, ενώ εσύ ο απλός θεατής αναρωτιέσαι: "Μα τί έγινε, χάλασε η μηχανή προβολής, δε ντρέπονται να έχουν τέτοια παλιομηχανήματα" ή εάν είστε ολίγον τι εξύθυμοι και ευέξαπτοι μπορεί να αναφωνήσετε "βάλε γράμματα, χασάπη!". Και έρχεται από την άλλη ο Εμίρ Κουστουρίτσα (του οποίου το όνομα μου είχε μείνει από τότε που έγινε γνωστός παγκοσμίως με την ταινία "Ο μπαμπάς λείπει σε ταξίδι για δουλειές" (λέμε τώρα) και εγώ ήμουν ακόμη πολύ μα μπολύ μικρή και φτιάχνει μια ταινία με γέλιο - πολύ γέλιο - δράση, γρηγοράδα, ένταση, με έρωτες, μίση, πάθη, ίντριγκες, απάτες, φαντασία, μια ταινία που λίγο πολύ συνδιάζει τα πάντα, τόσο ωραία, που κάθε άλλη συγκρινόμενη μαζί της θα έδειχνε απλώς πολύ λίγη. Το σενάριο του Κοβάσεβιτς είναι εκπληκτικό, όπως και η όλη σύλληψη της ιδέας πάνω στην οποία βασίζεται το αποτέλεσμα. Η ταινία εξιστορεί την πορεία δύο ξαδέρφων και της μοιραίας γυναίκας που κυριαρχεί στη ζωή του, από τον Β' παγκόσμιο πόλεμο μέχρι σήμερα. Αυτό που μ'άρεσε είναι ότι ο Κουστουρίτσα δεν αφήνει κενά στο σενάριο ώστε να πεις ξαφνικά τι έγινε τώρα, συνδέει λογικά τα γεγονότα που εκτυλίσσονται και χρησιμοποιεί φοβερά έξυπνα ευρύματα. 'Εχω επίσης την αμυδρή εντύπωση ότι ψιλοδουλεύει τον Αγγελόπουλο σε ορισμένα σημεία ή μπορεί να είναι και η ιδέα μου βέβαια π.χ. στο σημείο που ανεβαίνει ο ένας πρωταγωνιστής σε έναν πυλώνα για να ζητωκραυγάσει ή όταν αναφέρεται σε ηλεκτρολόγους, πράγμα που εμένα, τούλαχιστον, μου θύμισε το "Μετέωρο βήμα του πελαργού". Σε κάποια άλλα σημεία θα αισθανθείτε εθνικά υπερήφανοι, όταν στις στοές του σιδηροδρομικού σταθμού θα δείτε δύο φορές την πινακίδα με ένδειξη Athens. 'Ενας από τους πάρα πολλούς συμβολισμούς που υπάρχουν στο έργο και δεν πρέπει να αφήσετε να σας ξεφύγουν. Και όταν σε ένα άλλο σημείο δείτε έναν που μοιάζει στον Κουστουρίτσα (με κασκέτο αλά Αγγελόπουλος) μην εκπλαγείτε. Αυτός είναι. Θα ήθελα επίσης να τονίσω τη μοναδική ερμηνεία των πρωταγωνιστών Μίκι Μανόλοβιτς, Λάζα Ριστόφσκι, Σλάβια Στίματς και της γυναικάρας Μιριάνα Γκιάκοβιτς. Αντιθέτως η μουσική του Γκόραν Μπρέγκοβιτς κάποια στιγμή καταντά κουραστική και σίγουρα θα ενοχλήσει τον ακουστικό σας πόρο. Πάντως, αυτήν ειδικά την ταινία μην τη χάσετε, αν και αρκετοί σίγουρα ήδη θα την έχετε δεί ή έχετε ακούσει σχόλια, πολλές φορές αντικρουόμενα. Πηγαίνετε όμως εξοπλισμένοι με γαριδάκια, πατατάκια, σοκολάτος κ.λ.π. γιατί στις τρεις ώρες που διαρκεί η ταινία σίγουρα θα πεινάσετε.
Υ.Γ.: Για τα 'Οσκαρ σχόλια την επόμενη φορά.
| see you | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Μαρία Κουσκουνέλου | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ποιός δεν το περίμενε; 'Ολοι όσοι ήταν ευτυχισμένοι. Το
περιβάλλον όμως άρχισε αργά αλλά σταθερά να μας τιμωρεί. Τα τρόφιμα
μολυσμένα - κότες, αγελάδες, ζώα χορτοφάγα που τα θρέφουνε με ζωικές
τροφές για μεγαλύτερη και γρηγορότερη παραγωγή - η τρύπα του όζοντος
να χάσκει πάνω απ'τα ανυποψίαστα κεφάλια μας, πετρελαιοκηλίδες που
καταστρέφουν το θαλάσσιο πλούτο και πετρέλαια που σκοτώνουν ανθρώπινες
ζωές, λόγω συμφερόντων, στο δέλτα του Νίγηρα (Go well, go $hell).
Πυρηνικές δοκιμές που καταδικάζουν οι ίδιοι Γάλλοι πολίτες, στις
οποίες η χώρα μας τηρεί ουδέτερη (άκουσον, άκουσον!) στάση,
συστηματικό κυνήγι ειδών υπό εξαφάνιση, όμορφες πλαστικές συσκευασίες
για να πουλιούνται πιο εύκολα τα προϊόντα, συσκευασίες που χρειάζονται
χιλιάδες χρόνια για ν'απορροφηθούν από το περιβάλλον, χημικά όπλα για
να μη μείνει ζωντανό ούτε κουνούπι, καμινάδες εργοστασίων που
σνομπάρουν επιδεικτικά τα φίλτρα καθαρισμού, υλοτομία σε παρθένα δάση
και τόσα άλλα. Η εξαθλίωση θ'αργήσει να μας χτυπήσει την πόρτα και
εμάς, όμως να είσαστε σίγουροι ότι θα έρθει αν δεν αντιδράσουμε
εγκαίρως. Φαίνεται ότι ο ύπνος του "δικαίου", εσχάτως έγινε βαθύς...
| Σταμάτης Χριστοφορίδης |
|---|