Περνάω γρήγορα στα του δίσκου πριν μου ξεφύγει κανένα μπινελίκι. Ο "Λαβύρινθος" περιλαμβάνει σε σαράντα λεπτά δώδεκα τραγούδια του Μάλαμα, δέκα μόνο απ'αυτά σε στίχους δικούς του, η ενορχήστρωση πάλι έγινε από τον ίδιο με τη βοήθεια των μουσικών και η ηχογράφηση στο Αγροτικόν studio.
Ας πιάσουμε πρώτη την ενορχήστρωση: Λιτή μα πολύ δουλεμένη, παραπέμπει στα "Ασπρόμαυρες Ιστορίες" και "Παραμύθια" LP.'s. Το "λαϊκό" στοιχείο του "Κύκλου" δεν επαναλαμβάνεται, ο Σωκράτης απεμπολεί τη σιγουροεπιτυχία, αναλαμβάνοντας ένα τέτοιο ενορχηστρωτικό ρίσκο. 'Ετσι τα τραγούδια - τουλάχιστον σε μένα - ηχούν ευχάριστα, ενώ η γνωστή αργόσυρτο - υποτονική ενίοτε θλιμμένη ερμηνεία τους τα αναδεικνύει κάνοντας με να αμφιβάλλω αν, ουσιαστικά θα μπορούσαν να τραγουδηθούν διαφορετικά. Ξεχώρισα τα: "Λαβύρινθος", "Το Γράμμα", "'Ασε τα Ψέμματα", "Καλημέρα". Η Α' πλευρά είναι σαφώς πιο δυνατή από τη Β' πράγμα που συνέβαινε και στον "Κύκλο".
'Εχοντας μια καθ'όλα σωστή ενορχήστρωση τί άλλο μένει για να δέσει πετυχημένα η όλη δουλειά; Οι στίχοι βέβαια. Ο Μάλαμας μέχρι τώρα μας έχει προσφέρει τραγούδια αμφιλεγόμενα από αρκετούς, παραδεκτά όμως απ'όλους για ορισμένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους. Ομολογώ ότι δύσκολα στην αρχή, κάποια στιγμή όμως είχα μπεί στο trip τους. Αλλά ο "Λαβύρινθος" μου άφησε μια μάλλον πικρή γεύση. Κι'αυτό γιατί από τους στίχους λείπει το στοιχείο του ρίσκου (που ανέφερα στην ενορχήστρωση), είναι προβλέψιμοι και δυστυχώς δίνουν την αίσθηση του Wash & go, ότι δηλαδή δεν έχουν ρετουσαριστεί, ξανακοιταχτεί από τη στιγμή της αρχικής σύλληψης τους. Αν πάλι δεν είναι έτσι, τότε ακόμα χειρότερα! Κι αυτό γιατί οι ρίμες τους σε συγκεκριμένα σημεία χωλαίνουν. Το μεγαλύτερη φυτίλι μου το βάλαν κάποιοι φίλοι, στιχοπλόκοι, που μου ξεσκαρτάρησαν κυριολεκτικά ορισμένα τετράστιχα έχοντας πράγματι καλύτερες προτάσεις, όσο αιρετικό κι αν ακούγεται αυτό.
Τα γράφω αυτά γιατί με λίγη μεγαλύτερη φροντίδα θα μιλούσαμε
στα σίγουρα για τον καλύτερο δίσκο του '96, στο συγκεκριμένο
ρεπερτόριο, πράγμα που ειλικρινά θα ήθελα πολύ. Αν είμαι πικρόχολος
είναι γιατί ο ίδιος ο Σωκράτης μας έμαθε να περιμένουμε πολλά
απ'αυτόν! Πάντως όσοι τυγχάνετε φίλοι του ελληνικού τραγουδιού το
δίσκο να τον πάρετε γιατί, παρά τις κακίες μου τον προτείνω 100%,
άλλωστε η παρουσίαση του εδώ στηρίχθηκε σε δικό μου veto.
| Δημήτρης Παπαδημητρίου |
|---|
Διαβάζοντας κάποια ποιήματα του Ε.Α. Πόε ο Φλώρος Φλωρίδης
θ'αποφάσισε ότι αξίζουν να βγουν και προς τα έξω. 'Ετσι πήρε κάποια
και τα έντυσε ηχητικά. Το αποτέλεσμα λέγεται "Βέλος Του Χρόνου".
Περιέχει ορισμένους λοιπόν μελωποιημένους στίχους του Πόε και ένα
μεγάλο μέρος του C.D. είναι instrumental. Η απαγγελία - αφήγηση είναι
της Ρούλας Πατεράκη. Η μουσική είναι κυρίως συνοδευτική. Σαν απόδοση
είναι καθαρά αυτοσχεδιαστική και ορισμένες φορές άναρχη. Βοήθησαν οι
Δημήτρης Πολυζωίδης (βιολί), Γιάννης Μουρτζόπουλος (ηλεκτρονικά),
Δημήτρης Λαπιδάκης (πιάνο), Carlos Zingaro (βιολί), Paul Lovens
(κρουστά), J.M. Montera (κιθάρα) - ουφ! Το Βέλος του Χρόνου
κυκλοφόρησε με την ταμπέλα της PEI Rec. θυγατρική της Ano Kato. Για
τους μυημένους στο είδος, κυρίως.
| Σταμάτης Χριστοφορίδης |
|---|
Οι TERMINAL CURVE μετά το αξιόλογο L.P. τους FEEDING FRENZY
δίνουν το στίγμα τους ξανά με το νέο τους single "Losin'it / Back
again". "Back again" λοιπόν, ένα τραγούδι στο γνωστό στυλ των TERMINAL
CURVE. Δυναμικό και γρήγορο. 'Αφησα δεύτερο το "losin it" γιατί έχω να
γράψω και πιο πολλά. Είναι ένα πανέμορφο, αργό, μελωδικό τραγούδι με
το μπάσο και την κιθάρα να δένουν αρμονικά και μόνο στο ρεφραίν
ανεβαίνουν λίγοι οι τόνοι. Σίγουρα μ'αυτό το τραγούδι ανοίγουν νέοι
δρόμοι για το συγκρότημα. Είναι ένα βήμα μπροστά για τους Terminal
Curve. Η παραγωγή είναι πάρα πολύ καλή, ενώ η ηχογράφηση έγινε στο
στούντιο "Περίπου". Το εξώφυλλο είναι μια καλλιτεχνικά παραμορφωμένη
φωτογραφία του συγκροτήματος και προσωπικά μου αρέσει. Υπεύθυνος
γι'αυτή τη φωτογράφηση ο Ηλίας "Στρουμφ" Στρούλιας. Το single
κυκλοφορεί από την Pegasus Rec.
| Αποστόλης Μπασιακούρας |
|---|