L.P.
Ρόδαμα
"Κάτω Απ'Το Δέρμα"

Εδώ μιλάμε για την πιο πρόσφατη κυκλοφορία της Lazy Dog Rec. Αυτό είναι το πρώτο άλμπουμ των Ρόδαμα οι οποίοι είναι οι Κων/νος Λαδόπουλος (μπάσο), Γιάννης Κομούτσης (πλήκτρα), Κώστας Πραντσίδης (φωνή - κιθάρα). Οκτώ τραγούδια που σίγουρα θέλουν προσεκτική ακρόαση προτού ανοίξει κανείς το στόμα του, που όμως είναι ολοφάνερο ότι πρόκειται για μουσική ταξιδιάρικη, με "κεντημένες" νότες και ροή. Κάποιες στιγμές ο ήχος παραπέμπει στο παρελθόν, όχι πολύ μακριά μη φανταστείτε, μόλις μια δεκαετία. Σημαντικές συνθέσεις είναι τα "D.J.", ιδιαίτερα η ιστορία στο δεύτερο μέρος του τραγουδιού, που έγραψε ο Μπάμπης Αργυρίου και απήγγειλε ο Κων/νος Λαδιόπουλος, και το "Επίλογος" σε ποιήση Μανώλη Αναγνωστάκη. Στο LP Κάτω απ'το Δέρμα υπάρχει μελοποιημένο το ποίημα "Ελδοράδο" του 'Εντγκαρ 'Αλαν Πόε που όμως θα ήταν πολύ καλύτερο αν δεν προσπαθούσαν οι Ρόδαμα να έχουν χαμηλούς τόνους, ειδικά σ'ένα ποίημα τόσο έντονο. 'Ισως θα έπρεπε να υιοθετηθεί ο πολύ δυνατός επίλογος που έχει η μελοποίηση, σ'όλη τη διάρκεια του "Ελδοράδο". Τέλος πάντων ουδείς τέλειος. Η παραγωγή είναι σωστή και η ηχογράφηση έγινε στο studio "Q" της Θεσσαλονίκης. Τα εσώφυλλα - εξώφυλλα είναι απλά - λιτά θα έλεγα, ανάλογα του κλίματος που θέλησε να περάσει το γκρουπ. Δεδομένο είναι ότι το Κάτω απ'το Δέρμα είναι μια πρόταση διαφορετική απ'αυτές που έχουν γίνει μέχρι τώρα με ελληνικό στίχο. Αληθεία τι είναι η Ρόδαμα;

Σταμάτης Χριστοφορίδης



L.P.
Nightstalker
"Use"

Γερνάω, βλέπετε πέρασαν χρόνια από τότε - Οκτώβρης '91 - που ο δαιμονισμένος ντράμερ ενός heavy συγκροτήματος έδινε το ρυθμό στο 10ήμερο της Molon Lave: "Σκατά ρε, Σκατά!" Σκληροπυρηνικοί ανελέητοι και με τον Αργύρη, πάντα, σε μεγάλα κέφια.

Και εφόσον ο καιρός μετριέται έτσι, πέρασε και ένας χρόνος από την προηγούμενη κυκλοφορία των NIGHTSTALKER, το "Side Fx" ένα Mlp που μας είχε ταρακουνήσει και με το παραπάνω. Πίσω από το "Use" κρύβεται μια ιστορία αμαρτωλής συναλλαγής δισκογραφικών εταιρείων την οποία δε γουστάρω να ρουφιανέψω εδώ, πρώτα και κύρια γιατί δεν είναι η δουλειά μου αυτή και επιπλέον γιατί δε βρήκα κανένα "πάτημα" στο ηχητικό αποτέλεσμα, που εντυπωσιάζει και τους αμύητος και ικανοποιεί τους περπατημένους ακροατές του.

Το "Use" είναι ο ορισμός του "in-your-face" δίσκου. Μεγαλόπρεπα αποστομωτικός, σε καθηλώνει με τη δυναμικότητα των 9 συνθέσεων του. Συμπαγές αλλά και πειραματικό με σαφή διάθεση για ψυχεδελοπαιχνίδια π.χ. στο "Freakland" και "This is U", καλοδουλεμένο μα συνάμα αρχέγονο με διάρκεια κάτι λιγότερο από 45 λεπτά (βινύλιο) και μια ασφαλώς σωστότερη παραγωγή που το αναδεικνύει, τιθασεύοντας το εκεί που πρέπει και αφήνοντας το να γκαζώσει εκεί που χρειάζεται. Στο μεγαλύτερο μέρος του δηλαδή! Στην παραγωγή (βασικά) ο Alex K. Τραγούδι που μένει "U.F.O. Tail".

Στα αρνητικά του δίσκου η έλλειψη ένθετου στίχων (η FM όπου την παίρνει δε βάζει) και η "μονολιθικότητα" (sic), ότι των τραγουδιών - που έχουν "γυρίσματα" - αλλά του συγκεκριμένο μουσικού ύφους των NIGHTSTALKER, όπως ισχυρίζονται μερικοί. Το τελευταίο θα το συζητούσα μόνο αν το συγκρότημα μιμούνταν άλλους, πράγμα που δε συμβαίνει αφού αποτελούν σχολή από μόνοι τους τουλάχιστον για τα εδώ μουσικά πράγματα. Μα αυτά νομίζω τα'χω ξαναγράψει παλίοτερα.

Οπότε έχουμε και λέμε όσοι: 1) έχετε ήδη το "Side Fx", 2) τους είδατε σε συναυλία, 3) έχετε κολασμένη (!) άποψη για το ροκ, τουλάχιστον εσείς εμπιστευθείτε τους με κλειστά μάτια... Και κάτι ακόμα για να βάλουμε κάποια πράγματα στη θέση τους: καθημερινά εμετικά ξενόφερτα δισκοξεράσματα του κιλού και του κώλου, πουλάνε σαν τα φρέσκα κουλούρια. Πριν κάνετε μάγκα τον οποιονδήποτε τσεκάρετε τα εδώ αγγλόφωνα σχήματα. Και αυτή η παραίνεση δεν έχει να κάνει βέβαια μόνο με τους NIGHTSTALKER. Απλώς εδώ μου δίνεται η ευκαιρία να το γράψω, δυστυχώς αν έγραφα όσους έχω στο μυαλό μου, ή θα αδικούσα ή θα ξεχνούσα ορισμένους και δε θα'ταν σωστό κάτι τέτοιο. Αυτά... Α! ναι, κάτι άκουσα ότι στο C.D. έχει 13 κομμάτια, δείτε το εσείς.

Δημήτρης Παπαδημητρίου



L.P./C.D.
DING AN SICH
"The wanderer and his shadow"

Δύο από τις βασικότερες επιρροές των ανθρώπων που ως μουσικοί πλαισιώνουν τη σύγχρονη ελληνική σκηνή αποτελούν το παν και το νεοκυματικό - γοτθικό ύφος.

Ατμοσφαιρική ποπ ή ηλεκτρονικό γοτθικό λυρισμό θα χαρακτήριζα τη μουσική των DING AN SICH, αν θα ήθελα να την κατατάξω σε κάποια συγκεκριμένα όρια, μακριά από τη γενίκευση του όρου "ηλεκτρονική μουσική".

Αναλογικά και ηλεκτρονικά όργανα, προηχογραφημένα μέρη διαλόγων, στίχοι του Ε.Α. Πόε σε συνδυασμό με τη στιχουργική του συγκροτήματος, τα μελωδικά μα και τόσο αισθαντικά φωνητικά είναι μερικοί από τους παράγοντες που λειτουργούν, θα έλεγε κανείς, στη δημιουργία μιας ακουστικής παράστασης.

Η φαντασία αφήνεται να καλπάσει από τραγούδι σε τραγούδι, δημιουργώντας τους δίκούς της συνειρμούς με τη βοήθεια των ήχων.

Είναι όμως βέβαιο ότι θα απαιτηθούν παραπάνω από μια ακροάσεις για να ανακαλύψεις όλη τη μαγεία και τα μυστικά της μουσικής που ξεδιπλώνεται μπροστά σου. Μια μουσική που μοιάζει σαν αστέρι που φεγγοβολά στον σκοτεινό ουρανό.

Δημήτρης Ταμουρίδης



L.P.
ΗΜΙΣΚΟΥΜΠΡΙΑ
30 ΧΡΟΝΙΑ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ
"Το βράδυ όταν έρχεται παίρνω το Δαγλάκι
να'ρθει να πάμε βόλτα να κάνουμε καμάκι.
Μα εκείνος λέει όχι και πάντα μόνος βγαίνω
και πέφτουνε τόσες πολλές που πια δεν προλαβαίνω.
Στην πλούσια τη χαίτη μου δε βάζω σεσουάρ
τη νύχτα τη φορμάρω μέσα σε σπασουάρ.
Φοράω το πουκάμισο που είναι ανοιχτό
σήμερα θα τ'ανοίξω μέχρι τον αφαλό.
Τον έρωτα λοιπόν αμέσως τον εσπέρνω
γιατί έχω πρώτη μούρη το τριχωτό μου στέρνο,
που τρίχες και καδένες κάνουνε παιχνίδι
και στο κάθε δάχτυλο χρυσό το δαχτυλίδι.
Από τα μάγουλα μου ως τα νύχια των ποδιώνε
πλακώνω τη κολώνια τη Συλβέστρο τη Σταλόνε.
Χωρίς ποδιά παπάκι εξάτμιση κομμένη
κι όταν ανοίγω γκάζι κανείς δε με προφταίνει.
Βάζω και το ραδιόφωνο μα όχι εκεί στα ροκ
γουστάρω τα σκυλάδικα είμαι γυφτομπαρόκ.
Κι έτσι χτυπάω γκόμενες σε μια δε θα μείνω
γιατί είμαι εραστής Ροδόλφο Βαλεντίνο..."

Η FM Rec. αποφάσισε να κυκλοφορήσει ένα δίσκο που βγάζει γέλιο, πολύ γέλιο! Τα ΗΜΙΣΚΟΥΜΠΡΙΑ παίζουν hip-hop με ελληνικό, ξεκαρδιστικό στίχο. Κατά τα φαινόμενα μιλάμε για ένα πρωτότυπο δίσκο που σίγουρα δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν soundtrack σε ρομαντικές στιγμές (για να μην εκτεθείτε το λέγω). Μάλλον είναι κάτι που δε θα γίνει διαχρονικό, αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι στο γραφείο του In Rock όλοι μ'αυτό χορεύουμε τελευταία. Χιτάκια του δίσκου είναι τα "Απολλώνια Κορμάρα" και "Ο Μοναχός". BEST BEFORE: NEXT LP

Σταμάτης Χριστοφορίδης

Μετακίνηση προς την επόμενη σελίδα
Επιστροφή στην προηγούμενη σελίδα
Επιστροφή στην αρχική σελίδα του τεύχους 48
Επιστροφή στην αρχική σελίδα του in Rock
Επιστροφή στην αρχική σελίδα του Lpc

Αυτή η σελίδα ανανεώθηκε τελευταία φορά στις 3 Μαϊου 1996
Υπεύθυνος: Lpc