Από τους Υπόγεια Ρεύματα είχα πάρει συνέντευξη πριν από
περίπου ένα χρόνο, έτσι αυτή τη φορά δεν υπήρχε λόγος σοβαρός να τους
ρωτήσω πολλά, άσε που και να ήθελα δεν θα μπορούσα. Βλέπετε είχα
ξεχάσει ένα απλό μεν, βασικό κανόνα δε, μη ξανασυνεντευξιάσεις (sic)
αυτούς τους θεοπάλαβους την ώρα που βρίσκονται όλοι μαζί σε πρόβα. Στο
στούντιο - μηχανουργείο τώρα είχαν προστεθεί καρτέλες, πολλές άδειες
καρτέλες αυγών στους τοίχους, για ηχομόνωση... Ζήτω οι αθάνατες
μιρακολοπατέντες των ελληνικών συγκροτημάτων!! Η απομαγνητοφώνηση
λογοκρίθηκε καθώς σύμφωνα με την εκτίμηση των ίδιων των παιδιών
"είχαμε γίνει τσιμπούκι".
iR.- Μάλλον γρήγορα δεν κυκλοφόρησε ο δεύτερος δίσκος σας,
ακριβώς ένα χρόνο μετά το πρώτο;
'Αμα μας αφήνανε θα τον βγάζαμε και σε 6 ή σε 3 μήνες μετά
τον πρώτο, γιατί το ποιο ωραίο πράγμα είναι αυτό ακριβώς: να βγάζεις
δίσκους. Κομμάτια, υλικό, είχαμε και υπάρχουν ακόμα και φτιάχνονται,
πολύ πράγμα. Υπάρχουν ιδέες και σκελετοί... μουσικών θεμάτων, μπράβο!
Τα παίζαμε άλλωστε και στις συναυλίες, ένα χρόνο πριν. Και στην πρόβα
εδώ τώρα κομμάτι βγάζαμε, μολονότι πρόσφατα κυκλοφόρησε ο δίσκος. Στα
κομμάτια λοιπόν πρέπει να έρθει "το πλήρωμα του χρόνου" για να
παιχτούνε, και να γίνει η πρώτη δεύτερη και τρίτη ακόμα παρουσία τους.
iR.- Το ο "Μάγος κοιτάζει την πόλη" είναι διαφορετικό,
απρόσμενα "σκληρό" τραγούδι.
Αυτό το κομμάτι υπήρχε από το 1986. Φυσικά σε άλλη μορφή.
Τώρα το δουλέψαμε και βγήκε όπως έπρεπε να βγεί. Ναι δεν έχει καμμία
σχέση με τα υπόλοιπα στο δίσκο, με κανένα κομμάτι. 'Αλλωστε και τα
υπόλοιπα είναι εντελώς άσχετα μεταξύ τους!
iR.- Στις "Παραλογές" συμμετέχουν περισσότεροι στο
τραγούδι/φωνητικά και η παραγωγή ακούγεται σαφώς πιο ανεβασμένη, είναι
κάπως έτσι;
Και στον πρώτο δίσκο τραγουδούσαν ο Κώστας και ο Γιάννης, μα
τώρα είμαστε πιο κοντά στο σκοπό μας. Είναι διαφορετικός βέβαια, να κι
ένας άνθρωπος που το κατάλαβε, ότι είναι καλύτερος σε παραγωγή ο
δεύτερος, καλέ μου άνθρωπε! Καθήσαμε πιο πολλές ώρες στο στούντιο, το
ενδιαφέρον είναι όμως ότι είμασταν όλοι εκεί από την αρχή ενώ στον
πρώτο δίσκο δεν είμασταν! Στην ηχογράφηση του πρώτου δίσκου είμασταν
χώρια, δύο από μας ήταν φαντάροι! Πήρανε άδεια μια μέρα ήρθανε,
γράψανε, κι έφυγαν πάλι. Είναι καλύτερος ο δεύτερος, φτάνει!
iR.- Απο λεφτουδάκια βγάλαμε τίποτα από τους δίσκους;
Δεν έχουμε παρει φράγκο απ'αυτή την ιστορία. Από που; Θα
έρθει λένε και η εφορία σ'αυτούς που τραγουδάνε... Μόνο για το δεύτερο
δίσκο κάτι ψιλά μας δώσανε.
iR.- Πως επιλέγετε/δημιουργείτε κάποιο τραγούδι; Απ'όσο ξέρω
υπάρχει συνεχής κίνηση κι αλλαγές.
Γενικά βαζουμε ό,τι μας αρέσει και μας κάθεται στη φάση, και
κυρίως έχει να κάνει με τη μουσική στη φάση της πρόβας στα τραγούδια
που διαλέγουμε, δηλαδή πόσο μας έχει κολλήσει η μουσική σε συνδυασμό
με τους στίχους που έχουμε.
iR.- Ποια είναι η συνταγή δεσίματος, άντε αν θέλετε κι
επιτυχίας ενός εξαμαλούς συγκροτήματος;
Πρέπει να έχει έξι τρελούς, οι δύο απ'αυτούς να φαίνονται ότι
είναι τρελοί, ενώ οι άλλοι είναι κρυφοί από πίσω! Αυτός για παράδειγμα
(δείχνει τον Παναγιώτη) δε φαίνεται ότι είναι τρελός, αλλά μ'αυτόν τον
άνθρωπο δνε μπορείς να συννενοηθείς. Ενώ εγώ έχω παραδεκτεί ότι είμαι
και δεν υπάρχει έτσι πρόβλημα, ενώ ο άλλος ενώ σου λέει "δεν είμαι"
ξαφνικά τρελαίνεται.
iR.- Εντάξει κι αφού έχετε τόσο υλικό γιατί το παραμερίζετε
για να μελοποιήσετε και ποιήματα;
'Οσον αφορά τα ποιήματα μας έχουν ρωτήσει πολλές φορές. Δεν
είναι ότι κάποια στιγμή διαβάζουμε ένα ποίημα και λέμε: "τι ωραίο, να
το κάνουμε τραγούδι, να του βάλουμε μουσική". Στον Γρυπάρη βγήκε η
μουσική πάνω στο ποίημα. Δεν βγάζουμε τα δικά μας, αυτά που έχουμε με
δικούς μας στίχους και βγάζουμε άλλα μελοποιημένα γιατί τα θεωρούμε σα
σύνολο όλα τραγούδια μας.
iR.- Δε μου λέτε, φάγατε τ'αυγά από τόσες καρτέλες;
'Οχι, τις πήραμε χωρίς τ'αυγά, για πιο φτηνά. Και ήταν ακόμα
πιο φτηνή από τις αυγουλιέρες η κόλλα που πήραμε για να τις
κολλήσουμε, οπότε πέφτουνε όση κόλλα κι αν βάζουμε!
| Δημήτρης Παπαδημητρίου |
|---|